چون تو منو دوست داشتی

این پست یکی از ترانه های «Celine Dion» یکی از  خواننده های محبوب من می باشد. دوست داشتم تو وبلاگم باشه. ترجمش هم صد البته کار خودمه!!

نتیجه اخلاقی: من باسوادم! 

For all those times you stood by me

For all the truth that you made me see

For all the joy you brought to my life

For all the wrong that you made right

For every dream you made come true

For all the love that I found in you

I’ll be forever thankful baby

You’re the one who help me up

Never let me fall

You’re the one who saw me trough

Trough it all

You were my strength when I was weak

You were my voice when I couldn’t speak

You were my eyes when I couldn’t see

You saw the best there was in me

Lifted me up when I couldn’t reach

You gave me faith cause you be lived

I’m everything I am

Because you loved me

You gave me wings and made me fly

You touch my hands I could touch the sky

I lost my faith you gave it back to me

You said no star is out of reach

You stood by me and I stood it all

I had your love I had it all

I’m grateful for each day you gave me

Maybe I don’t know that much

But I know this much

But I know this much is true

I was blessed because I was loved by you

You were my strength when I was weak

You were my voice when I couldn’t speak

You were my eyes when I couldn’t see

You saw the best there was in me

Lifted me up when I couldn’t reach

You gave me faith cause you be lived

I’m everything I am

Because you loved me

You were always there for me

The tender wind that carried me

A light in a dark shining your love in to my life

You’ve been my inspiration

Through that lies you were the truth

My word is a better place

Because of you

                                Celine Dion

برای تمام آن لحظاتی که با من بودی

برای تمام حقایقی که من گذاشتم تا تو به من نشان دهی

برای تمام سروری که تو به زندگی من آوردی

برای تمام اشتباهاتی که تو آنها را درست کردی

برای تمام رویا هایی که تو به حقیقت تبدیلشان کردی

برای تمام عشقیکه من در تو یافتم

من تا همیشه سپاس گزار خواهم بود عزیزم

تو تنها کسی بودی که مرا نگه داشت

هیچگاه نگذاشت که بیفتم

تو تنها کسی بودی که مرا تماماً دید

تو نیروی من بودی وقتی من ضعیف بودم

تو صدای من بودی زمانی که نمی توانستم حرفی بزنم

تو چشمان من بودی هنگامی که نمی توانستم ببینم

 تو بهترین چیزرا که در وجود من بود دیدی

من را بالا کشیدی هنگامی که نمی توانستم برسم

تو به من ایمان دادی چون تو باور داشتی

من همان چیزی هستم که هستم

چون تو مرا دوست داشتی

تو به من بال هایی دادی و مرا به پرواز درآوردی

تو دستان مرا لمس کردی و من توانستم آسمان را لمس کنم

من ایمانم را از دست داده بودم و تو آن را به من بازگرداندی

تو می گفتی هیچ ستاره ای دور از دسترس نیست

تو در کنار من ایستادی و من تا به انتها ایستادم

من عشق تو را داشتم  من تمام آن را داشتم

من سپاس گزارم برای هر لحظه ای که تو به من دادی

(از این جا به بعد خودمونی شد!!!!!!!)

ممکنه من اونو خوب ندونم

ولی اینو خوب میدونم

ولی اینو خوب میدونم که یک حقیقته

من متبرک شدم

چون مورد عشق تو واقع شده بودم

تو نیروی من بودی وقتی من ضعیف بودم

تو صدای من بودی زمانی که نمی توانستم حرفی بزنم

تو چشمان من بودی هنگامی که نمی توانستم ببینم

 تو بهترین چیزرا که در وجود من بود دیدی

من را بالا کشیدی هنگامی که نمی توانستم برسم

تو به من ایمان دادی چون تو باور داشتی

من همان چیزی هستم که هستم

چون تو مرا دوست داشتی

تو همیشه به خاطر من آنجا حضور داشتی

نسیم ملایمی که مرا با خود می برد 

روشنایی ای که در تاریکی می درخشد

عشق تو در زندگی من

تو الهام بخش من بودی

در میان تمام دروغ ها تو یک حقیقت هستی

زندگی من به یک مکان بهتر تبدیل شده

به خاطر وجود تو

از گراناز

ما بر عکس هم نگاه می کنیم

و از دو سوی قاب

                   نیم دیر و نیم دار

ره به جایی نمی بریم                          

 این شعر هم از اشعار گراناز موسوی از شاعران عصر معاصر می باشد و من به اشعار ایشان بسیار علاقمند می باشم. مخصوصا برخی اشعار فمنیستی ایشان بسیار زیبا می باشد.

افسوس من

صبح می آید

  درسپیده دم فردا

  افسوس من

           شب را به صبح نخواهم رساند

رها می شوم

            با روحم

                                 افسوس

                                        افسوس

                                                 افسوس!!!

ویرانی یا .......

از پنجره بیرون را نگران بودم:

                      خانه ای ویران شده

                     این بار به یاد آبادی افتادم!

ویران شد تا دوباره از سر گرفته شود

 این است راز بزرگ عصر جدید 

                         عجیب نیست عجیب!

                                                                        

.....................؟

دوستت دارم و دانم که توای دشمن جانم

                                  از چه با دشمن جانم شده ام دوست ندانم!

این بیت شعر از جمله اشعاریست که من علاقه وافری به آن دارم.شما چه طور؟!

آدم برفی، دوست من

متن امروزم را تصمیم دارم کمی ادبی بنویسم:

مسیحیان دوست دارند که شب کریسمس برف ببارد و این دقیقا ارزویی است که من شب های یلدا به آن می اندیشم. امسال اب و هوای شهر من (همدان) با سال های دیگر کمی متفاوت.سال های قبل از اواخر پاییز باران های فصلی تمام می شدند برف همه جا را سفید پوش می کرد. اما امسال تا اواخر اذر برف چندانی نبارید، حتی در شب یلدا که من انقدر منتظرش بودم. و حالا امروز 16 دی که 16 روز از شب چله می گذرد آسمان تلافی تمامی چشم انتظاری هایم را دراورد برف سنگین حتی باعث تعطیلی دبیرستان ها (امری که من در سه سال دبیرستان با ان مواجه نشدم) نیز شد.

خلاصه اینکه همدان نزدیک 70 سانتیمتر برف اومده و همه جا خیلی قشنگ شده و من خیلی دوست داشتم مثل سال های پیش برف بازی کنم ولی هم سرمای شدیدی خوردم و هم تنهایی حوصله بازی نداشتم پس در نتیجه منصرف شدم. انگار هر چه بزرگتر می شویم از هم دورتر می شویم و آرزوهایمان را نیز فراموش می کنیم.

یادم هست سال اول دبیرستان تقریبا سه سال پیش برف سنگینی بارید و من مدرسه بودن و با سه تا از دوستانم تو حیاط مدرسه یک آدم برفی درست کردیم بقیه بچه ها ما را مسخره کردند. ولی ما با بی اعتنایی کار خودمان را ادامه دادیم.(بنا به گفته ی خواهر عزیزم مهرنوش سعی می کنم از واژه هایی که در گفت و گوهای عامیانه استفاده می کنیم استفاده نکنم،کار سختی گاهی دستور زبان جمله ها بهم میریزه ببخشید اگه یه خورده جمله هام ایراد داره!!!) و من از همه خوشحال تر بودم چون برای اولین بار بعد از سه سال دوستی با این سه نفر(با هر سه تو راهنمایی هم هم کلاسی بودم) حس کردم یک نقطه ی اشتراک با آن ها دارم و آن چیزی نبود جز ایده ساخت آدم برفی. دلم می خواهد یا در واقع بهترست بگویم :آدم برفی: نقطه تعامل آدمها!!!!